ōsor (ossor, Plaut. l. l. infra), ōris, m. [odi],
a hater (ante- and post-class.): uxoris suae ossor, Plaut. As. 5, 2, 9 Fleck. (Ussing, osor): hominum, Ap. Deo Socr. p. 48, 15; Pacat. Pan. Th. 20, 5; Aus. Ep. 4, 24: mulierum, Plaut. Poen. prol. 74; cf.: osorem dixerunt, qui aliquem odisset, Paul. ex Fest. p. 196 Müll.