panus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

pānus, i, m., = πῆνος, Dor. πᾶνος, the thread wound upon the bobbin in a shuttle.

I Lit.: intus modo stet rectus subteminis panus, Lucil. ap. Prisc. 3 fin. , and ap. Non. 149, 24; cf.: panus tramae involucrum, quem diminutive panuclam vocamus, Non. l. l.—

II Transf.

A A swelling , tumor : tumor quoque inguinum ex formae similitudine sic (sc. panus) vocatur, Non. 149, 24; Novat. ap. Non. 149, 28; Afran. ib. 25: panos aperit sevum pecudum, Plin. 30, 8, 22, § 75; 24, 11, 58, § 97; 35, 17, 57, § 195: viscum panos mitigat, id. 24, 4, 6, § 11.—

B An ear of millet , Plin. 18, 7, 10, § 54.