passio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

passĭo, ōnis, f. [patior], a suffering, enduring (post-class.).

I Lit., Maxim. Gallus, 3, 42; Prud. στεφ. 5, 291; Tert. adv. Val 9 fin. ; id. adv. Gnost. 13—Esp. (eccl. Lat.), the sufferings of Christ : demus operam, ut mereamur a Deo et ultionem passionis et praemium. Lact. 5, 23, 5: post passionem suam, Vulg. Act. 1, 3; plur., id. 2 Cor. 1, 7; id. Phil. 3, 10.—

B In partic., a disease , Firm. 2, 12.—

II Transf.

A An event , occurrence , phenomenon , Ap. de Mund. p. 61, 31.—

B A passion , affection , a transl. of the Gr. πάθος: passio in linguā Latinā, maxime in usu loquendi ecclesiastico, non nisi ad vituperationem consuevit intellegi, Aug. Nupt. et Concup. 33; id. Civ. Dei, 8, 16; Serv. ad Verg. G. 2, 499.