pătăgīum, ii. n., = παταγεῖον,
I a gold edging or border on a Roman lady's tunic cf.: limbus, ora): patagium est, quod ad summam tunicam assui solet: quae et patagiata dicitur et patagiarii, qui ejusmodi opera faciunt, Fest. p. 221 Müll.; Naev. ap. Non. 540, 6; Tert Pall. 3; cf. Becker, Gallus, 3, p. 144 (2d ed.).—
II Transf., an ornament for the hair , Ap. Met. 2, 9, 19.