pā̆trōcĭnĭum, ĭi, n. [patrocinor], pro tection, defence, patronage (cf.: praesidium, clientela, tutela).
I In gen.: patrocinia appellari coepta, cum plebs distributa est inter patres, ut eorum opibus tuta esset, Fest. p. 233 Müll.: illud patrocinium orbis terrae verius, quam imperium poterat nominari, Cic. Off. 2, 8, 27: cujus patrocinio civitas plurimum utebatur, Sall. C. 41, 4; id. Or. Philippi contra Lepid.: utraque factio Macedonum patrociniis nitebatur, Nep. Phoc. 3, 1; Inscr. Grut. 354, 1. —
B Trop., defence , protection : voluptatis, Cic. Fin. 2, 21, 67: voluptas plurimorum patrociniis defenditur, id. Par. 1, 3, 15: mollitiae, Liv. 5, 6: difficultatis patrocinia praeteximus segnitiae, Quint. 1, 12, 16; cf. id. 10, 1, 28: causa patrocinio non bona pejor erit, Ov. Tr. 1, 1, 26; Plin. 13, 3, 4, § 23. —
II In partic., a defence in a court of justice, a pleading : hoc dicendi genus ad patrocinia mediocriter aptum videbatur, Cic. Brut. 29, 112: legitimarum et civilium controversiarum patrocinia suscipere, id. Or. 34, 120: arripere patrocinium aequitatis, id. de Or. 1, 57, 242: aliquae (controversiae) in meum quoque inciderunt patrocinium, Quint. 7, 2, 5; 5, 13, 40: patrocinium feneratorum, Liv. 6, 15.—
B Transf., concr.: patrocinia, persons defended , clients , Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1.