pā̆trōna, ae, f [patronus], a protectress, patroness.
I Lit.
A In gen.: bonam atque opsequentem deam atque haut gravatam patronam execuntur, Plaut. Rud. 1, 5, 4: te mihi patronam capio. Thais, Ter. Eun. 887 cum lex ipsa sociorum atque amicorum populi Romani patrona sit. Cic. Div. in Caecil. 20, 65.—
B In partic., the mistress of a freedman , a patroness , Plin. Ep. 10, 4, 2.—
II Trop., a protectress : provocatio patrona illa civitatis ac vindex libertatis, Cic. de Or. 2, 48, 199; Mart. 7, 72, 14.—Of the tongue, Plaut. As. 2, 2, 26.