pavidus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

păvĭdus, a, um, adj. [paveo], trembling, quaking, fearful, terrified, alarmed, timid, timorous (perhaps not in Cic.).

I Lit.: timida atque pavida, Plaut. Curc. 5, 2, 49; Lucr. 5, 973: castris se pavidus tenebat, Liv. 3, 26: matres, Verg. A. 2, 489: miles, Tac. A. 2, 23: pavidus semper atque anxius, Suet. Dom. 4: lepus, Hor. Epod. 2, 35: aves, Ov. F. 1, 400: pavida ex somno mulier, startled out of her sleep , Liv. 1, 58, 3: ad omnes suspiciones pavidus, Tac. H. 2, 68: oppidani pavidi, ne jam facta in urbem via esset, fossam ducere instituunt, Liv. 37, 7, 7.— Comp. : quos pavidiores accepimus, Plin. 11, 37, 54, § 144.— Sup. : intra mens pavidissima, Sen. Ira, 1, 16, 27; Sil. 10, 65.—

β With gen.: nandi pavidus, Tac. H. 4, 14: offensionum non pavidus, id. A. 4, 38: maris, Luc. 8, 811: lucis, Sen. Herc. Fur. 293: leti, id. ib. 1076.—

γ With inf. (poet.): Carthalo non pavidus fetas mulcere leaenas, Sil. 1, 406.—

b In neutr. adverbially: pavidum blandita, with fear , timorously , Ov. M. 9, 568.—

II Transf.

A Accompanied with fear or anxiety , anxious , disturbed : pavidum murmur, Luc. 5, 255: furtum, id. 2, 168: fuga, Sil. 13, 133: quies pavida imaginibus, Suet. Calig. 50. —

B That produces fear , fearful , terrible , dreadful : metus, Ov. F. 1, 16: lucus, Stat. Th. 5, 567.—Adv.: păvĭdē , with fear , fearfully , timorously (rare): timefactae religiones effugiunt animo pavide, Lucr. 2, 45: fugere, Liv. 5, 39: dicere, Quint. 11, 3, 49.

Related Words