pellucidus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

pellūcĭdus (perl-), a, um, adj. [perluceo], transparent, pellucid.

I Lit.: membrana, Cic. N. D. 2, 57, 142: deos induxit Epicurus perlucidos et perflabiles, id. Div. 2, 17, 40: fons, Ov. H. 15, 157; cf.: arcanique fides prodiga perlucidior vitro, Hor. C. 1, 18, 16: perlucidus, crenidatus, armillatus, in a transparent garment , Sen. Const. Sap. 18: pellucidus ostro, Mart. 12, 38, 3.—

II Transf., very bright : illustris et perlucida stella, Cic. Div. 1, 57, 130.