pensito

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

pensĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [penso], to weigh, weigh out.

I Lit.: lanam, Aur. Vict. Orig. Gent. R. 22.—Trop.: vitam aequā lance, Plin. 7, 7, 5, § 44.—

II Transf.

A To pay (rare but class.): praedia, quae pensitant, Cic. Agr. 3, 2, 9: vectigalia, id. Imp. Pomp. 6, 16.—

B To weigh , ponder , think over , consider (not in Cic. or Caes.; syn.: penso, expendo, pondero): rem, Liv. 4, 41: virtutes, Gell. 1, 4, 1: aliquid morosissime, Suet. Aug. 16; id. Caes. 30; Tac. A. 12, 17: malui omnia a te pensitari quam electa laudari, Plin. Ep. 4, 14, 6; 4, 15, 8; 7, 9, 3: de aliquā re, Gell. 2, 27, 3.—With a relative-clause : Tiberius saepe apud se pensitato, an, etc., Tac. A. 3, 52: diu pensitares, quem potissimum eligeres, Plin. Ep. 4, 15, 9.—

C To compare by examining (post-class.): philosophorum sectatores cum veteribus Pythagoricis pensitans, Gell. 1, 9, 11: incommoda cum emolumento spei, id. 1, 13, 5.

Related Words