permano

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

per-māno, āvi, ātum, 1, v. n., to flow through, press through, penetrate.

I Lit. (rare): in saxis ac speluncis permanat aquarum Liquidus umor, Lucr. 1, 348: permanat calor argentum, id. 1, 494: primordia singula per quojusque foramina permanare, id. 2, 397; so id. 6, 952; 3, 699.—

II Transf., to flow to any place; to penetrate , reach anywhere (class.; syn.: penetro, pervado): sucus permanat ad jecur, Cic. N. D. 2, 55, 137: venenum in omnis partis corporis permanat, id. Clu. 62, 173 (but in Lucr. 1, 122, the correct read. is permaneant; v. Lachm. ad h. l., and permaneo, α).—

B Trop.

1 To penetrate , reach , extend to any place: amor usque in pectus permanavit, Plaut. Most. 1, 2, 63; Lucr. 3, 253: conclusiunculae ad sensus non permanantes, Cic. Tusc. 2, 18, 42: ut sermones hominum ad vestras aures permanarent, id. Balb. 25, 56: macula permanat ad animum, id. Rosc. Am. 24, 66: Pythagorae doctrina permanavisse mihi videtur in hanc civitatem, id. Tusc. 4, 1, 2; cf.: hoc ubi uno auctore ad plures permanaverat, etc., Caes. B. C. 2, 29, 1.—*

2 Permanare palam, to be divulged , become known , Plaut. Capt. 2, 1, 25.

Related Words

  • permano

    per-mānō āvī, —, āre. to flow to, penetrate, reach: sucus permanat ad iecur: (venenum) in omnis par...

    An Elementary Latin Dictionary