per-sĕdĕo, sēdi, sessum, 2, v. n.,
I to remain sitting , to sit or stay long anywhere (not in Cic. or Caes.): at neque quo pacto persederit umor aquai Visumst, Lucr. 1, 307: totā nocte in speculis, Curt. 9, 9, 23: in equo dies noctesque persedendo, Liv. 45, 39: qui multis apud philosophum annis persederint, Sen. Ep. 108, 5: etiam meridie, Suet. Claud. 34.—
II Transf., of frost: pruinae perniciosior natura, quoniam lapsa persidet gelatque, Plin. 17, 24, 37, § 222.