per-taedet, taesum est, 2 (quidam pertisum volunt:
I quod consuetudo non probavit, Cic. Or. 48, 159; cf. Fest. pp. 216 sq.; 273, 8 Müll.; also Paul. ex Fest. p. 72, 18 Müll.), v. impers. and n., to be disgusted or wearied with any thing; to feel disgust at , be sick of.
α With gen.: me sermonis pertaesum est, Plaut. Most. 1, 4, 4: quem pertaesum est esse domi, Lucr. 3, 1061: pertaesum est enim (me) levitatis, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4: pertaesum est vos injuriae, Sall. H. 3, 61, 8 Dietsch: negotii, Nep. Att. 15, 2: duas uxores habuerat, quarum matrimonii pertaedebat, Gell. 15, 20, 6: lentitudinis eorum pertaesa, Tac. A. 15, 51.—
β With dat.: usque adeo pertaesum vos mihi esse, Gracch. ap. Diom. p. 291 P.—
γ With acc.: pertaesus ignaviam suam, Suet. Caes. 7: pertaesus morum perversitatem ejus, id. Aug. 62; id. Tib. 67.