physicus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

physĭcus (scanned phȳsĭcus, Sid. Carm. 15, 101), a, um, adj., = φυσικός,

I of or belonging to natural philosophy or physics , natural , physical : quiddam physicum, something relating to physics , Cic. Div. 2, 59, 122: ratio, id. N. D. 2, 21, 54: homines, naturalists , Marc. Emp. Carm. Med. 19.—

II Subst.

A physĭcus , i, m., a natural philosopher , naturalist : ut ait physicus Anaxagoras, Varr. R. R. 1, 40: Democritus, id. ib. 1, 1, 8: non pudet igitur physicum, id est speculatorem venatoremque naturae, petere, etc., Cic. N. D. 1, 30, 83; id. Rep. 5, 3, 5.— Plur. , Cic. de Or. 1, 10, 42; id. Ac. 2 ( Luc. ), 5, 14.—

B physĭca , ōrum, n., physics : physicorum ignarus, Cic. Or. 34, 119: in physicis alienus, not versed in , id. Fin. 1, 6, 17.—Hence, adv.: physĭcē , in the manner of naturalists , physically : dicere, Cic. N. D. 3, 7, 18.

Related Words