plūrātīvus, a, um, adj. [plus],
plural , gram. t. t. (post-class.): plurativus numerus, Gell. 19, 8, 4.—Subst.: plūrātīvum , i, n., the plural number , the plural (postclass.): mei interrogandi casus est, et ab eo declinatur, quod est ego. Hujus deinde plurativum est nos, Gell. 20, 6, 8.