pōmĕrīdĭānus (postm-), a, um, adj. [post-meridianus],
in the afternoon , post-meridian : impetratum est a consuetudine, ut peccare suavitatis causā liceret, et pomeridianus quadrigas quam postmeridianus libentius dixerim, Cic. Or. 47, 157: pomeridianum tempus, id. de Or. 3, 5, 17; also: postmeridianum tempus, id. Tusc. 3, 3, 7: dies, Sen. Ep. 7, 3, 1: horae, Suet. Gram. 24: gnomonis umbra, Vitr. 1, 6: pomeridiana sessio (opp. ambulatio antemeridiana), Cic. de Or. 3, 30, 121: litterae, id. Att. 12, 53 fin.