postīcus, a, um, adj. [post; like anticus from ante].
I That is behind , hinder , back -, posterior (class., but not in Cic. or Caes.): est etiam hic ostium aliud posticum nostrarum aedium, backdoor , Plaut. Stich. 3, 1, 40; cf.: posticum ostium dicitur in posteriore parte aedium. Ceterum antiqui etiam vicinum habitantem ad posteriorem partem aedium sic appellarunt, Paul. ex Fest. p. 220 Müll.: locus erat posticis aedium partibus, Liv. 23, 8: perrexit in interiores partes domuis posticae, of the backbuilding , out - house , Varr. ap. Non. 217, 7: domo posticā egressus, Val. Max. 5, 7, 3: muri, Varr. L. L. 5, § 42 Müll.: vicinus, v. Paul. ex Fest. l. l.: non peperit, verum posticā parte profudit, with the posteriors , Lucil. ap. Non. 217, 17: sannae, made behind the back , Pers. 1, 62: pedes, hind feet , Sol. 26: pars palatii, Suet. Oth. 6: posticam lineam in agris dividendis Serv. Sulpicius appellavit, ab exoriente sole ad occidentem quae spectabat, Fest. p. 233 Müll.: quae ante nos sunt, antica: et quae post nos sunt, postica dicuntur: et dextram anticam, sinistram posticam dicimus. Sic etiam ea caeli pars, quae sole illustratur ad meridiem, antica nominatur, quae ad septentrionem postica, Paul. ex Fest. p. 220 Müll.; cf.: ejus templi partes quattuor dicuntur: sinistra ab oriente, dextra ab occasu, antica ad meridiem, postica ad septentrionem, Varr. L. L. 7, § 7 Müll.—
II Subst.
A postīca , ae, f., a backdoor (post-class.), Ap. Met. 9, 2, 5; Dig. 7, 1, 13.—
B postīcum , i, n.
1 A backdoor (the prevailing form for this signif.): per posticum se conferre, Plaut. Most. 3, 3, 27: atria servantem postico falle clientem, Hor. Ep. 1, 5, 31; Vulg. Dan. 13, 18.—
2 The back part of a building, the rear front , Titin. ap. Non. 217, 19: in pronao, et postico, Vitr. 3, 1.—
3 A backhouse , privy (anteclass.), Lucil. ap. Non. 217, 20.—
4 The posteriors , the fundament (ante- and postclass.): retrimenta cibi, quae exierunt per posticum, Varr. ap. Non. 217, 24; also in plur., Arn. 2, 54.