postridie

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

postrīdĭē (ante-class. collat. form po-strīdŭo, Plaut. Mil. 4, 2, 90), adv. [loc. form from posterus and die],

on the day after , the following or next day (class.), Cic. Phil. 2, 25, 63: haud dubitavit postridie palam in castris docere, id. Rep. 1, 16, 23; 2, 31, 55: primā luce postridie constituunt proficisci, Caes. B. C. 1, 67: postridie mane, Cic. Fam. 11, 6, 1.—With gen.: postridie ejus diei mane eādem perfidiā usi Germani, Caes. B. G. 4, 13: postridie ejus diei, id. ib. 1, 23, 1; 1, 48, 2; 1, 51, 1 et saep.—With acc., the day after : venatio, quae postridie ludos Apollinaris futura est, Cic. Att. 16, 4, 1: postridie Idus. id. ib. 13, 47, a, 1: postridie Kalendas, id. ib. 4, 12, 1: Kalendas, Nonas, Idus, Liv. 6, 1 fin. : absolutionem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1.—With quam : quid causae fuerit, postridie intellexi, quam a vobis discessi, Cic. Fam. 14, 7, 1; id. Q. Fr. 2, 9, 2; id. Att. 9, 5, 1.

Related Words