prae-cōgĭto, āvi, ātum, 1, v. a.,
to think upon , ponder , or consider beforehand , to premeditate , precogitate (perh. not anteAug.): plura, Quint. 12, 9, 20: abscessum, Cod. Th. 8, 4, 20: multo ante praecogitatum facinus, Liv. 40, 4 fin. : praecogitati mali mollis ictus venit, Sen. Ep. 76, 34: nolite praecogitare quid loquamini, Vulg. Marc. 13, 11.