prae-dīvĕs, ĭtis, adj.,
very rich , very plentiful (not in Cic. or Caes.; opp. inops pecuniae), Liv. 45, 40: praedives et praepotens, Tac. A. 15, 64: Senecae praedivitis hortos, Juv. 10, 16: Licinus, id. 14, 306: praedivite cornu Auctumnum, Ov. M. 9, 91.