praepĕs, ĕtis, adj. [prae-peto].
I Lit.
A Flying swiftly , swift of flight , nimble , fleet , quick , rapid , etc. (poet.; syn.: velox, pernix, levis): praepes Laeva volavit avis, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 108 (Ann. v. 94 Vahl.): praepetibus pinnis ausus se credere caelo, Verg. A. 6, 15: Boreas, Val. Fl. 1, 578: volatus, Plin. 7, prooem. 1, § 4: ferrum, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. 437 Vahl.): Victoria, Cn. Matius ap. Gell. 6, 6: praepeti evolare cursu, Sen. Hippol. 1061: dextra, Aus. Ep. 146, 20: notarum praepetum, id. ib. 146, 1: praepetes aves quidam dici aiunt, quia secundum auspicium faciant praetervolantes, alii quod aut ea, quae praepetamus, indicent, aut quod praetervolant: alii ex Graeco tractum putant, quod ante conspectum volent nostrum. Ceterum poëtae promiscue omnes aves ita appellant, Fest. p. 205 Müll. —
2 In gen., winged : quem praepes ab Ida Sublimem pedibus rapuit Jovis armiger uncis, Verg. A. 5, 254: tela praepetis dei, i. e. Cupidinis, Ov. H. 8, 38.—
B Subst.: praepĕs , ĕtis.
1 Fem. , a bird , Ov. M. 13, 617: Jovis, i. e. aquila, id. ib. 4, 713; 14, 576: quae (columba), super ingenti circumdata praepetis umbrā, i. e. accipitris, Val. Fl. 8, 32.—
b In partic., a prophetic bird , from whose flight something favorable was predicted (cf.: oscines, alites): praepetis omina pinnae, Verg. A. 3, 361; cf. Liv. 7, 26: hanc ubi praepetibus pinnis lapsuque volantem Conspexit Marius augur, Poët. ap. Cic. Div. 1, 47, 106: (praepetes sunt, quae secundo auspicio ante eum volant, qui auspicatur. Praepetes aut superiora tenent, et praepetes vocantur; aut inferiora, et dicuntur inferae. Praepetes autem ideo, quia omnes aves priora petunt volantes: vel a Graeco πέτομαι, id est volo, Serv.; cf. supra the passage from Fest.). —
2 Masc. : Medusaeus, Pegasus , Ov. M. 5, 257.—
3 Masc. , of Perseus himself, Luc. 9, 662 and 688.—
II Transf., lucky , propitious , fortunate (ante-class.): pulchrique loci, Enn. ap. Gell. 6, 6, 9 (Ann. v. 97 Vahl.): portus, id. 6, 6, 9, § 6 (Ann. v. 478 Vahl.).