praes, praedis, m. [prae and vas, vadis], a surety, bondsman (in money matters; whereas vas denotes a surety in general; class.; cf.: sponsor, vindex).
I Lit.: praedia dicta, item ut praedes, a praestando: quod ea pignore data publice mancupis fidem praestent, Varr. L. L. 5, § 40 Müll.: praes, qui a magistratu interrogatus, in publicum ut praes siet, a quo et cum respondet, dicit praes, id. ib. 6, § 74; cf. Paul. ex Fest. p. 223 Müll.: manceps dicitur qui quid a populo emit conducitve: qui idem praes dicitur, quia tam debet, praestare populo quod promisit, quam is, qui pro eo praes factus, Fest. s. v. manceps, p. 151 Müll.: praedes dicuntur satisdatores locupletes pro re, de quā apud judicem lis est, ne interea, qui tenet, diffidens causae, possessionem deteriorem faciat, tecta dissipet, excidat arbores et culta deserat, Ascon. ad Cic. Verr. 2, 1, 45, § 115: praedes pecuniae publicae accipere, id. Fam. 2, 17, 4: praedem esse pro aliquo, id. Att. 12, 52, 1: praedes dare, id. Rab. Post. 4, 8: praedem fieri, id. Att. 13, 3, 1: per praedem agere, id. ib. 9, 9, 4: praedes tenentur, id. Fam. 5, 20, 3: cavere populo praedibus ae praediis, an old formula, signifying to procure security to the people by bondsmen and their property , id. Verr. 2, 1, 54, § 142: quis subit in poenam capitali judicio? vas. Quid, si lis fuerit nummaria? quis dabitur? praes, Aus. Idyll. 12: praedesque eo nomine praetori dabuntur, Gai. Inst. 4, 13: jubebat praedes adversario dare litis, id. ib. 4, 16.—
II Transf., the property of sureties : praedes vendere, Cic. Phil. 2, 31, 78.—
III Trop.: cum sex libris, tamquam praedibus, me ipsum obstrinxerim, Cic. Att. 6, 1, 8.