praescĭentĭa, ae, f. [praescio],
foreknowledge , prescience (eccl. Lat.): Dei bonitas et praescientia, Tert. adv. Marc. 2, 5: Dei, Aug. Civ. Dei, 5, 9; Mart. Cap. 2, § 159; plur., id. 1, § 32.