praestō (old collat. form praestū, acc. to Curtius Valerianus in Cassiod. p. 2289 P.: qui praestu sunt, Inscr. Carina Via Appia, 1, p. 217. In later time as adj.: prae-stus, a, um: bonorum officio praestus fui, Inscr. Grut. 669, 4), adv. [dat. from praestus, a sup. form from prae, so that praesto esse alicui = to be or stand in the foremost place for or as respects one], at hand, ready, present, here; usually with esse (very freq. and class.).
I Lit.: ni tua propitia pax foret praesto, Plaut. Trin. 4, 1, 18: sed ubi est frater? Chaer. Praesto adest, Ter. Eun. 1050; id. Heaut. 172; so Att. Tr. 498: quod adest praesto in primis placet, Lucr. 5, 1412; Lact. 3, 7, 10: sacrificiis omnibus praesto adesse, id. 2, 16, 10; more freq., praesto esse: ibi mihi praesto fuit L. Lucilius, Cic. Fam. 3, 5, 1: togulae lictoribus ad portam praesto fuerunt, id. Pis. 23, 55: tibi nulla fuit clementia praesto? hadst thou no compassion? Cat. 64, 137: praesto esse, to arrive , appear : hirundines aestivo tempore praesto sunt, Auct. Her. 4, 48, 61.—Without esse (poet.): era, eccum praesto militem, Plaut. Mil. 4, 6, 1: ipsum adeo praesto video, Ter. And. 415; Stat. Th. 6, 643.—
II In partic: praesto esse or adire
A To be at hand , to attend or wait upon , to serve , aid : ero meo ut omnibus locis sine praesto, Plaut. Men. 5, 6, 26: jus civile didicit, praesto multis fuit, Cic. Mur. 9, 19: praesto esse clientem tuum? id. Att. 10, 8, 3: saluti tuae praesto esse, praesto esse virtutes ut ancillulas, id. Fin. 2, 21, 69; id. Fam. 4, 14, 4: ut ad omnia, quae tui velint, ita assim praesto, ut, etc., id. ib. 4, 8, 1; id. Att. 4, 12, 1 fin. ; also with videor, id. ib. 4, 12, 1 fin. —With adire : pauper erit praesto semper tibi, pauper adibit primus, will be at hand , at your service , Tib. 1, 5, 61.—
B With esse , to present one's self in a hostile manner , to resist , oppose : si quis mihi praesto fuerit cum armatis hominibus, Cic. Caecin. 30, 87: quaestores cum fascibus mihi praesto fuerunt, id. Verr. 2, 2, 4, § 11.