praeter-flŭo, ĕre, v. n., to flow by or past (class.).
I Lit.: aqua quae praeterfluat, Varr. R. R. 3, 16.—With acc.: flumen, quod Valentiam praeterfluit, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 680 P.: amnis praeterfluens moenia, Liv. 41, 11, 3.—
II Trop., to go by or past , to pass away : eorum ego orationes sivi praeterfluere, Cato ap. Plin. H. N. praef. § 30 Jan. (Sillig, sibi praetereo): voluptatem praeteritam praeterfluere sinit, to escape , vanish , Cic. Tusc. 5, 33, 96.