praetervehor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

praeter-vĕhor, vectus sum (separate, praeter erant vecti, Ov. M. 13, 713), 3, v. dep. n. and a.; prop., to be borne past, to drive, ride, or sail by (class.).

I Lit.: qui praetervehebantur, Cic. Fin. 5, 18, 49: praetervehens equo, riding by , Liv. 22, 49, 6.—With acc.: Apolloniam, Caes. B. C. 3, 26: ostia, Verg. A. 3, 688: Dulichios portus, Ov. M. 13, 711: Judaeam, Suet. Aug. 93: Puteolanum sinum, id. ib. 98: Velabrum, id. Caes. 37.—

B Transf., to pass by , march by , of foot-soldiers: cito agmine forum praetervecti, Tac. H. 3, 71.—

II Trop., to pass by or over : periculosissimum locum silentio sum praetervectus, passed over in silence , Cic. Phil. 7, 3, 8: scopulos praetervecta videtur oratio mea, passed by , id. Cael. 21, 51: oratio, quae non praetervecta sit aures vestras, sed, etc., id. Balb. 1, 4; Plin. Pan. 56.

Related Words