pravitas

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

prāvĭtas, ātis, f. [pravus], crookedness, inequality, irregularity, deformity (class.).

I Lit.: pravitas membrorum, Cic. Tusc. 4, 13, 29: corporis pravitates, id. Leg. 1, 19, 51: oris, a distorting of the mouth in speaking , id. de Or. 2, 22, 91; id. Fin. 5, 17, 47: statuminum, Col. 4, 20: curvaturae, Pall. 4, 11.—

II Trop., irregularity , impropriety , bad condition , perverseness : quae ista est pravitas Quaeve amentia? Ter. Heaut. 973: ne malā consuetudine ad aliquam deformitatem pravitatemque veniamus, impropriety in speaking, in gestures, etc., Cic. de Or. 1, 34, 136: ominis, a bad omen , Gell. 1, 22, 21: tortuosae orationis, id. 5, 20, 1.—

B In partic., of character, viciousness , untowardness , perverseness , depravity : animi, perverseness , Q. Cic. Petit. Cons. 10, 40: mentis, Cic. Vatin. 6, 14: in istā pravitate perstabitis? id. Ac. 2 ( Luc. ), 8, 26: consilii, Tac. H. 3, 41: interitus pravitatis, Cic. Fin. 2, 9, 27; Tac. A. 14, 38: morum, id. H. 4, 44: cordis, Vulg. Deut. 29, 19 et saep.

Related Words