privus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

prīvus, a, um, adj.

I Single (archaic): veteres priva dixerunt, quae nos singula dicimus, Gell. 10, 20, 4: in dies privos, Lucr. 5, 733: privas mutari in horas, id. 5, 274: in privas quoniam (vox) se dividit aures, id. 4, 566.—

II Transf.

A Each , every individual : privam quamque particulam venti sentire, Lucr. 4, 261.—Distributively, one each : item his discipulis privos custodes dabo, Plaut. Ps. 3, 2, 75: ut privos lapides silices privasque verbenas secum ferrent, each a stone , Senatus Consultum ap. Liv. 30, 43, 9: abdomina thynni, Lucil. ap. Non. 35, 22: in praesentia bubus privis binisque tunicis donati, Liv. 7, 37, 2 Weissenb. ad loc.; cf.: privos privasque antiqui dicebant pro singulis, Paul. ex Fest. p. 226, 6.—

B One's own , private , peculiar , particular : (viden' ut pauper) conducto navigio aeque Nauseat, ac locuples, quem ducit priva triremis? Hor. Ep. 1, 1, 92: turdus, Sive aliud privum dabitur tibi, id. S. 2, 5, 10: opercula doliis priva, Cato R. R. 10, 4; cf. id. ib. 3, 5: privum aliquid da, quod possim titulis, incidere, Juv. 8, 68: Graeci ea dicunt privis vocibus, Gell. 11, 16, 1.—

C Deprived of , without : privus ipse militiae, Sall. H. 1, 100 Dietsch: turba imperitorum priva verae rationis, Ap. Deo Socr. 3, p. 43, 2.

Related Words