prŏbrum, i, n. [cf. Gr. προφέρειν, to reproach; and opprobrium], a shameful or disgraceful act (class.; syn.: dedecus, flagitium).
I Lit.
A In gen.: qui, nisi probrum, omnia alia indelicta aestimant, Att. ap. Fest. p. 229 Müll.: flagitium probrumque magnum expergefacis, Plaut. Curc. 1, 3, 42: ignaviae luxuriaeque probra, Sall. J. 44, 5: emergere ex paternis probris ac vitiis, Cic. Verr. 2, 3, 69, § 162.—
B In partic., unchaste or immodest conduct , lewdness , unchastity , adultery : Alcumenam insontem probri Amphitruo accusat, Plaut. Am. 3, 1, 9: exsequi, id. Truc. 2, 5, 8: vitii probrique plena, id. Mil. 2, 5, 13: probri insimulasti pudicissimam feminam, Cic. Phil. 2, 38, 99; Ov. M. 10, 695: probri suspicio, Suet. Caes. 43; cf.: aliquam habere cum summo probro, Ter. And. 881; Liv. 25, 3; Tac. A. 3, 56: probrum virginis Vestalis ut capite puniretur, Fest. p. 241 Müll.—
II Transf., the disgrace arising from an infamous act , shame , reproach , disgrace , dishonor , infamy : ea tum compressa parit huic puerum, sibi probrum, Caecil. ap. Fest. p. 229 Müll.: nemo id probro ducet Alcumenae, Plaut. Am. 2, 1, 30: ego jam tua probra aperibo omnia, id. Truc. 4, 2, 50: in probro esse, Ter. Phorm. 825: quem (Curium) censores senatu probri gratiā moverant, Sall. C. 23, 1: vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere, to be reproachful , shameful , Cic. Rosc. Am. 17, 48: postquam divitiae honori esse coeperunt, paupertas probro haberi, Sall. C. 12, 1: probrum castis, labem integris, infamiam bonis inferre, Cic. Cael. 18, 42: ut probrum objectare, id. Tusc. 1, 2, 3: probrum atque dedecus, id. Rosc. Am. 24, 68: terras implere probris, Ov. H. 17, 208: luere sanguine probra, id. Ib. 567.—
B In partic., abuse , insult , reproachful language , a reproach , libel : epistulae plenae omnium in me probrorum, Cic. Att. 11, 9, 2: aliquem probris maledictisque vexare, id. Fl. 20, 48: in isto tuo maledicto probrum mihi nullum objectas, id. Dom. 29, 76: probra dicere alicui, Ov. A. A. 3, 49: jactare in aliquem, Liv. 29, 9: ingerere probra, id. 2, 45: increpare multis ac servilibus probris, Tac. A. 11, 37: probra jacere, id. H. 4, 45: cumulare, id. A. 1, 21: aggerare, id. ib. 13, 14: componere, id. ib. 16, 21: probris lacessere, Sen. Agam. 980: probris omnibus contaminatus, Suet. Vit. 4.