procieo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

prō-cĭĕo, no perf., cĭtum, 2, v. a.,

I to call forth , demand (post-class.): matrem procitum plurimi venerunt, Liv. Andron. ap. Paul. ex Fest. p. 225 Müll. (a transl. of the Homeric τόσσοι μητέρʼ ἐμὴν μνῶνται, Od. 1, 248).—

II Procitum testamentum dicebatur velut procatum, provocatum, id est irritum ac ruptum, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.