prōfāno, āvi, ātum, 1, v. a. [pro-fanum],
to bring any thing to a god before the temple , i. e. to dedicate , consecrate , offer in sacrifice (ante-class.): daps profanata, Cato R. R. 50: profanato sine contagione, id. ib. 132: decimam Herculi, Massur. Sabin. ap. Macr. S. 3, 6: ad aram decimam bovum, Fest. s. v. potitium, p. 237 Müll.; Aur. Vict. Orig. Gent. Rom. 6: polluctum cum profanatum dicitur, id est proinde ut sit fani factum; itaque olim fano consumebatur omne quod profanum erat, Varr. L. L. 6, § 54 Müll. (the passage is corrupt).