promptuarius

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

promptŭārĭus (promt-), a, um, adj. [promo],

I of or belonging to distribution (sc. of things stored up), distributing : arca vestiaria, armarium promptuarium, i. e. storehouse , repository , Cato R. R. 11, 3: cella, Ap. Mag. p. 309, 20; and, in comic lang., of a prison , Plaut. Am. 1, 1, 4.—

II Subst.: promptŭārĭum , ĭi, n., a storeroom , repository , promptuary (late Lat.; cf. horreum): e promptuario oleum profer, Ap. Met. 1, 23, 20; Ambros. Cantic. 1, 20. —In plur., Vulg. Psa. 143, 13.—

B Transf.: ornatissimum linguae tuae, i. e. the mouth , Symm. Ep. 9, 67: promptuarium rectae rationis et orationis, Ap. Dogm. Plat. 1, p. 212 Oud.: cum omnes quasi vetustatis promptuarium Albini memoriam laudavissent, Macr. S. 1, 4, 1.—Collat. form (from metrical necessity), promptārĭum , ii, Aus. Ep. 21 fin.