propinquitas

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

prŏpinquĭtas, ātis, f. [propinquus], nearness, vicinity, proximity, propinquity (class.).

I Lit., of place: ex longinquitate, propinquitate, Cic. Inv. 1, 26, 38: hostium, Caes. B. G. 2, 20: loci, id. ib. 7, 19: ex propinquitate pugnare, from a short distance , close at hand , id. ib. 2, 31: nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeo, Cic. Off. 3, 11, 46; id. Phil. 3, 6, 15.— In plur.: silvarum ac fluminum petunt propinquitates, Caes. B. G. 6, 29.—

II Trop.

A Relationship , affinity , propinquity : si pietate propinquitas colitur, Cic. Quint. 6, 26: vinculis propinquitatis conjunctus, id. Planc. 11, 27: nobilis propinquitas, Nep. Dion, 1, 2: arcta, near relationship , Plin. Ep. 4, 4, 1: jus propinquitatis, Vulg. Ruth, 3, 13; Tac. G. 7.— Plur. : si propinquitates summo bono non contineantur, Cic. Fin. 5, 24, 69.—

B Intimacy , friendship (anteclass.): ad probos propinquitate se adjungere, Plaut. Aul. 2, 2, 59.—

C Concr., a kinsman (late Lat.): in propinquitatis perniciem inclinatior, Amm. 14, 11, 7 al.

Related Words