prospector, ōris, m. [prospicio].
I Lit., one who looks out : sicut prospector videns casum proximi sui, Vulg. Ecclus. 11, 32.—
II Trop., one that foresees , one that arranges beforehand , a provider (post-class.): deus prospector humanarum necessitatum, Tert. Or. 1: nuptiarum, id. adv. Marc. 4, 34: deus in rebus incertis prospector, Ap. Deo Socr. 16, p. 51, 12; Vulg. Ecclus. 3, 34.