protestor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

prō-testor, ātus, 1,

v. dep. a. ( act. collat. form prōtesto , āre, acc. to Prisc. p. 799), to declare in public , to bear witness , testify , protest (post-Aug.): praedico, protestor, non ego parricidium faciam, Quint. Decl. 4, 21: quae mihi conscius sum, protestabor, Front. Nep. Am. 2 Mai: floris species florem rerum protestatur, Macr. S. 1, 17 fin. : mulier magno fidem praesidis protestata clamore, Ap. Met. 10, 28, 16; Vulg. Act. 20, 23; Just. Inst. prooem. 1.—With object-clause : quippe protestantur, pietatis gratiā id se facere, Dig. 11, 7, 14, § 8.