proveho

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

prō-vĕho, xi, ctum, 3, v. a., to carry or conduct forwards, to carry or convey along, to conduct, convey, transport, etc., to a place; and freq. pass. in mid. signif., to go, proceed, advance, move, drive, ride, sail, etc., to a place (freq. and class.).

I Lit.: eam pol provexi: avehere non quivi, I took her on board the ship , Plaut. Rud. 3, 6, 24: alvos apum mulis, Plin. 21, 13, 43, § 74: aër a tergo quasi provehat atque propellat, Lucr. 6, 1026.—Mid.: cum classe freto provehi, Caes. B. C. 2, 3; id. B. G. 5, 8: provehimur portu, Verg. A. 3, 72: huc se provecti deserto in litore condunt, id. ib. 2, 24; Plin. 6, 31, 36, § 199: provectus equo, Liv. 23, 47: a terrā provectae naves, Caes. B. C. 3, 8: naves provectae in altum, id. B. G. 4, 28 fin.

II Trop., to carry on , along , or forwards , to lead on; to promote , advance , exalt , raise : ecquo te tua virtus provexisset? promoted , exalted , Cic. Phil. 13, 11, 24: ad summos honores alios scientia juris provexit, Liv. 39, 40, 5; so, quosdam infimi generis ad amplissimos honores, Suet. Caes. 72; and: aliquem in consulatūs, censuras et triumphos, Vell. 2, 128; cf.: studiosos amat, fovet, provehit, Plin. Ep. 8, 12, 1: vim temperatam di quoque provehunt In majus, Hor. C. 3, 4, 66: haec spes provexit, ut ad conspecta procul pecora decurrerent, carried them so far , brought them to such a pitch , that , etc., Liv. 2, 50, 5; cf. absol. : illo etiam (forsitan pravo) gaudio provehente, quod, etc., id. 40, 14: quem e gregario milite Alexander virtutis causā provexerat, Just. 13, 4, 10: quos (reges) ad fastigium majestatis spectata moderatio provehebat, id. 1, 1, 1: quos provexerat, fortuna destitit, Sen. Contr. 1, 1, 5: in consulare provectus fuerat vestigium, Vell. 2, 69, 1: vitam in altum, qs. to drive it into a sea , i. e. into disquietude , Lucr. 5, 1434.—

B Mid., to advance , proceed , go onwards , make progress , etc.: ne videlicet ultra quam homini datum est nostra provehantur, Quint. 6, prooem. § 10: sentio me esse longius provectum quam proposita ratio postularet, have been carried farther, have gone farther, Cic. Fin. 3, 22, 74: quod si qui longius in amicitiā provecti essent, id. Lael. 10, 34: longius quam voluit provexit, id. Har. Resp. 20, 43: imbecillitas in altum provehitur, id. Tusc. 4, 18, 42: provehi in maledicta, Liv. 35, 48: per altercationem ad continuas et infestas orationes provecti sunt, Tac. H. 4, 7.—

2 Of speech, to draw out , protract , prolong : orationem, Cic. Dom. 12, 32: quid ultra Provehor? why do I say more? Verg. A. 3, 481.

V —Hence, prōvectus , a, um, P. a. of time, advanced : eum colere coepi non admodum grandem natu, sed tamen jam aetate provectum, Cic. Sen. 4, 10: provectā aetate mortua est, id. Tusc. 1, 39, 94: provecta nox erat, Tac. A. 13, 20: cum aetate jam provectus esset, Nep. Timo l. 4, 1: senectute provectior, Arn. 6, 195; Aus. Epigr. 19: equis provectioribus tempora cavari incipiunt, Pall. 4, 13, 9: aetatis provectae, Vulg. Gen. 18, 11.

Related Words