pŭĕrĭtĭa, ae (pŭĕrtĭa, Hor. C. 1, 36, 8), f. [puer].
I Lit., boyhood , childhood , youth (applied usually till the seventeenth year, but freq. later; v. puer, II.): qui enim citius adulescentiae senectus quam pueritiae adulescentia obrepit? Cic. Sen. 2, 4; Tac. H. 1, 13: a pueritiā, Ter. Heaut. 183: vitae cursum a pueritiā tenere, Cic. Rep. 1, 6, 10; id. Tusc. 2, 11, 27: e ludo atque pueritiae disciplinis ad patris exercitum profectus, id. Imp. Pomp. 10, 28: a pueritiā, id. Rep. 1, 4, 7; 1, 22, 36; 6, 24; id. Fam. 1, 7, 9; id. Brut. 44, 164; cf.: genus militum suetum a pueritiā latrociniis, Sall. H. 2, 67 Dietsch: omnem pueritiam Arpini altus, Sall. J. 63, 3: procera pueritia, Tac. H. 4, 14: pueritiae disciplina, Manil. 10, 28. —Of animals, youth , Col. 7, 6, 3.—
II Transf.
A Innocence : quae pueritia est infrequens polluta, Varr. ap. Non. 156, 8 (al. puritia).—
B The first beginnings , commencement , Cato Italicarum originum pueritias illustravit, Front. Princ. Hist. p. 314 Mai.