quī-vīs, quaevis, quodvis (abl. quīvis, Ter. Ad. 254), and
subst. quidvis, pron. indef. (separated: quod genus vis propagabis, Cato R. R. 52), who or what you please , any whatever , any one , any thing : Juppiter non minus, quam vostrum quivis, formidat malum, Plaut. Am. prol. 27: quaevis alia mora, id. Mil. 4, 7, 10: omnia sunt ejusmodi, quivis ut perspicere possit, etc., Cic. Quint. 27, 84: ad quemvis numerum ephippiatorum equitum quamvis pauci adire audent, Caes. B. G. 4, 2: quaevis amplificationes, all sorts of , Cic. Inv. 1, 53, 100: unus amet quāvis aspergere cunctos, i. e. quāvis ratione, Hor. S. 1, 4, 87: ab quīvis (abl.) homine beneficium accipere gaudeas, Ter. Ad. 254: cujusvis opes voluisse contra illius potentiam crescere, Sall. C. 17, 7: quovis modo inceptum perficere, id. J. 11, 9; 35, 4: quovis sermone molestus, Hor. S. 1, 3, 65: eripiet quivis oculos citius, id. ib. 2, 5, 35.—Joined with unus , any one you please , any one whatever : una harum quaevis causa, Ter. And. 904: si tu solus, aut quivis unus, Cic. Caecin. 22, 62: non quivis unus ex populo, sed existimator doctus, id. Brut. 93, 320. — quidvīs , as subst., any thing whatever , no matter what : dicere hic quidvis licet, Plaut. Truc. 4, 4, 31: quidvis satis est, Ter. Heaut. 641; Plaut. Poen. 1, 3, 28: si quidvis satis est, Hor. S. 2, 3, 127.— With gen.: quidvis anni, i. e. at any season of the year , Cato R. R. 17.