quō-circā (separated:
quo, bone, circa, Hor. S. 2, 6, 95; old form quōqirca ; v. the letter Q), conj. , for which reason , wherefore (rare but class.), Varr. L. L. 9, 59: quocirca bene apud majores nostros senatus decrevit, ut, etc., Cic. Div. 1, 41, 92: quocirca nihil esse tam detestabile, quam, etc., id. Sen. 12, 41; Verg. A. 1, 673: quocirca mecum loquor haec, Hor. Ep. 2, 2, 145; id. S. 2, 2, 135.—Relat.: QVOCIRCA EVM IN ITALIA ESSE NON LICEAT, Inscr. Mazocchi, p. 423, 43.