quō-mŏdŏ, or quō mŏdŏ (in tmesi:
I quo tu me modo voles esse, Plaut. Cist. 1, 1, 48; Curt. 6, 4, 14), adv., in what manner , in what way , how.
I Interrog. : Quomodo? Quantum poposcerit Apronius? Cic. Verr. 2, 3, 10, § 25: Maecenas quomodo tecum? Hor. S. 1, 9, 43: quomodo palam factum est verbum istud? Vulg. Exod. 2, 14: at scin, quo modo tibi res se habet? Plaut. Aul. 1, 1, 8: cum fratre, an sine eo cum filio, an quomodo? Cic. Att. 8, 3, 5.—
B In exclamations: quomodo se venditant Caesari! Cic. Att. 8, 16, 1: quomodo mortem filii tulit! id. Lael. 2, 9.—
II Rel. : non meminisse nos ratus, quomodo trecentos Philippos vilico dederis, Plaut. Poen. 3, 1, 54: haec negotia quomodo se habeant, ne epistula quidem narrare audeo, Cic. Fam. 2, 5, 1: quomodo homines non inepti loquuntur, id. ib. 7, 5, 3: quo modo nunc se istorum artes habent, id. de Or. 2, 32, 140: se aliquam rationem inituros, quomodo ab Hispanis sumant, Liv. 23, 48.—
B Esp. corresp. to sic , in what manner , in the same manner , even as : et quo modo hoc est consequens illi, sic illud huic. Cic. Tusc. 5, 7, 18: quo modo in omni vită praecipitur, sic, id. Off. 1, 38, 136.—
III Indef. for quocumque modo, in whatever way : quo modo potuissem, te convenissem, Cic. Fam. 5, 20, 1 (B. and K. ex conj. quoquo modo).