quorsum and quorsus, adv. [quovorsus or -um], to what place, whitherward, whither,
I Lit.: nescio hercle, neque unde eam, neque quorsum eam, Ter. Eun. 305: quaerit quorsus potissimum in praedam superne sese ruat, Ap. Flor. 1, p. 341, 6.—
II Trop., whither : tenes, quorsum haec tendant, quae loquor? Plaut. Pers. 1, 2, 81: sane curae est, quorsum eventurum hoc siet, where this may go to , how it may turn out , Ter. Hec. 193; so, eri semper lenitas Verebar quorsum evaderet, id. And. 176: sed quorsus haec pertinent? Cic. Leg. 1, 24, 63: non dices hodie, quorsum haec tam putida tendant, whither this tends , Hor. S. 2, 7, 21: quorsum pertinuit, id. ib. 2, 3, 11: quorsum abeant, id. ib. 2, 3, 246: quorsum igitur haec spectat tam longa, tam alte repetita oratio? at what does it aim? Cic. de Or. 3, 24, 91.—
B In partic., to what purpose? to what end? with what view? for what? quorsum igitur haec disputo? quorsum? ut intellegere possitis, Cic. Red. ad Quir. 2, 5: quorsum tandem, aut cur ista quaeris? id. Leg. 1, 1, 4: quorsus, inquam, istuc? id. Brut. 85, 292: quor sum est opus? for what is it needed? Hor. S. 2, 7, 116.—
2 * From what cause? why? quorsum insanus? Hor. S. 2, 3, 201; Acron. ad loc. (but K. and H. read cursum; cf. Orell. ad loc.).