reconciliatio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rĕconcĭlĭātĭo, ōnis, f. [reconcilio],

a re-establishing , reinstatement , restoration , renewal : concordiae, Cic. Cat. 3, 10, 25: gratiae suae et Pompeii, a reconciliation , Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 7, A; so, gratiae, Cic. Rab. Post. 12, 32; Liv. 40, 46; Cic. Har. Resp. 24, 51; and: reconciliationes gratiarum, id. Red. ad Quir. 5, 13.— Absol. , a reconciling , reconciliation (mostly postAug.): irridebatur haec illius reconciliatio, Cic. Clu. 36, 101: nihil opus esse reconciliatione, Liv. 27, 35: Calvo de reconciliatione per amicos agenti, Suet. Caes. 73; so, simulata, id. Ner. 34: incohata inter fratres, Just. 16, 1, 8: ministerium reconciliationis, Vulg. 2 Cor. 5, 18.— Plur. : Antonii societatem reconciliationibus variis male focillatam, Suet. Aug. 17.

Related Words

  • reconciliatio

    reconciliātiō ōnis, f reconcilio, a re-establishing, reinstatement, restoration, renewal : concord...

    An Elementary Latin Dictionary