red-undo, āvi, ātum, 1, v. n.; of water, from being over full, to run back or over, to pour over, stream over, overflow (freq. and class.; a favorite word of Cic., esp. in trop. senses; not in Caes., Verg., or Hor.; cf.: refluo, recurro).
I Lit.: mare neque redundat unquam neque effunditur, Cic. N. D. 2, 45, 116: si lacus Albanus redundasset, id. Div. 2, 32, 69; so, lacus, id. ib. 1, 44, 100; cf. Suet. Claud. 32: redundantibus cloacis, Sall. H. Fragm. ap. Non. 138, 7 ( id. H. 3, 26 Dietsch): Nilus campis redundat, Lucr. 6, 712; so, fons campis, id. 5, 603; and: aqua gutture pleno, Ov. R. Am. 536: cum pituita redundat aut bilis, Cic. Tusc. 4, 10, 23; cf.: locos pituitosos et quasi redundantes, id. Fat. 4, 7: sanguis in ora et oculos redundat, Flor. 3, 17, 8. —
b Poet., in part. pass. : redundatus = redundans: amne redundatis fossa madebat aquis, Ov. F. 6, 402; and for undans: (Boreae vis saeva) redundatas flumine cogit aquas, the swelling , surging waters (opp. aequato siccis aquilonibus Istro), id. Tr. 3, 10, 52.—
B Transf.: redundare aliquā re, or absol. , to be over full of , to overflow with any thing.
1 Of things: quae (crux) etiam nunc civis Romani sanguine redundat, is soaked with , Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf.: sanguine hostium Africa, id. Imp. Pomp. 11, 30; and id. Cat. 3, 10, 24: largus manat cruor: ora redundant Et patulae nares, Luc. 9, 812.—
2 Of persons: hesternā cenā redundantes, Plin. Pan. 63, 3. —
II Trop., to flow forth in excess , superabound , redound , to be superfluous , redundant; to flow forth freely , to be copious , to abound : is (Molo) dedit operam, ut nimis redundantes nos juvenili quādam dicendi impunitate et licentiā reprimeret, et quasi extra ripas diffluentes coërceret, Cic. Brut. 91, 316: ne aut non compleas verbis, quod proposueris, aut redundes, id. Part. Or. 7, 18; cf.: Stesichorus redundat atque effunditur, Quint. 10, 1, 62: Asiatici oratores parum pressi et nimis redundantes, Cic. Brut. 13, 51; id. de Or. 2, 21, 88; cf. Quint. 9, 4, 116; 12, 10, 12; 17: hoc tempus omne post consulatum objecimus iis fluctibus, qui per nos a communi peste depulsi, in nosmet ipsos redundarunt, Cic. de Or. 1, 1, 3: quod redundabit de vestro frumentario quaestu, id. Verr. 2, 3, 66, § 155: quorum (vitiorum) ad amicos redundet infamia, id. Lael. 21, 76: vitia Atheniensium in civitatem nostram, id. Rep. 1, 3, 5: si ex hoc beneficio nullum in me periculum redundavit, id. Sull. 9, 27; cf.: servi, ad quos aliquantum etiam ex cottidianis sumptibus ac luxurie redundet, id. Cael. 23, 57 fin. : in genus auctoris miseri fortuna redundat, Ov. Tr. 3, 1, 73: nationes, quae numero hominum ac multitudine ipsa poterant in provincias nostras redundare, id. Prov. Cons. 12, 31: si haec in eum annum redundarint, id. Mur. 39, 85: quod laudem adulescentis propinqui existimo etiam ad meum aliquem fructum redundare, to redound , id. Lig. 3, 8; cf.: gaudeo tuā gloriā, cujus ad me pars aliqua redundat, Plin. Ep. 5, 12, 2: omnium quidem beneficiorum quae merentibus tribuuntur non ad ipsos gaudium magis quam ad similes redundat, id. Pan. 62, 1; Quint. 12, 2, 19: nisi operum suorum ad se laudem, manubias ad patriam redundare maluisset, Val. Max. 4, 3, 13: ut gloria ejus ad ipsum redundaret, id. 8, 14, ext. 4; Auct. B. Alex. 60, 2: animus per se multa desiderat, quae ad officium fructumve corporis non redundant, Lact. 7, 11, 7: ex rerum cognitione efflorescat et redundet oportet oratio, pour forth copiously , abundantly , Cic. de Or. 1, 6, 20: ex meo tenui vectigali . . . aliquid etiam redundabit, something will still remain , id. Par. 6, 3, 49: non reus ex eā causā redundat Postumus, does not appear to be guilty , id. Rab. Post. 5, 11: hinc illae extraordinariae pecuniae redundarunt, have flowed , proceeded , id. Verr. 2, 1, 39, § 100; cf. id. ib. 2, 3, 43, § 103: ne quid hoc parricidā civium interfecto, invidiae mihi in posteritatem redundaret, should redound to or fall upon me , id. Cat. 1, 12, 29. — *
b Poet., with acc.: Vulturnus Raucis talia faucibus redundat, spouts forth , Stat. S. 4, 3, 71.—
B Transf., to be present in excess; to be redundant , superabound; and: redundare aliquā re, to have an excess or redundancy of any thing: redundat aurum ac thesauri patent, Lucil. ap. Non. 384, 17: in quibus (definitionibus) neque abesse quicquam decet neque redundare, Cic. de Or. 2, 19, 83; cf.: ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis neque in Crasso redundaret, id. ib. 3, 4, 16; Quint. 1, 4, 9: ut nulla (species) neque praetermittatur neque redundet, Cic. Or. 33, 117: munitus indicibus fuit, quorum hodie copia redundat, id. Sest. 44, 95: splendidissimorum hominum multitudine, id. Pis. 11, 25; cf.: redundante multitudine, Tac. H. 2, 93: quod bonum mihi redundat, Cic. Q. Fr. 3, 9, 1: quo posset urbs et accipere ex mari, quo egeret, et reddere, quo redundaret, id. Rep. 2, 5, 10: omnibus vel ornamentis vel praesidiis redundare, id. Fam. 3, 10, 5: tuus deus non digito uno redundat, sed capite, collo, cervicibus, etc., id. N. D. 1, 35, 99: hominum multitudine, id. Pis. 11, 25; cf. armis, Tac. H. 2, 32: hi clientelis etiam exterarum nationum redundabant, id. Or. 36: acerbissimo luctu redundaret ista victoria, Cic. Lig. 5, 15: Curiana defensio tota redundavit hilaritate quādam et joco, id. de Or. 2, 54, 221.— Hence, rĕdundans , antis, P. a., overflowing , superfluous , excessive , redundant : amputatio et decussio redundantioris nitoris, Tert. Cult. Fem. 2, 9.— Adv.: rĕdundanter , redundantly , superfluously , excessively , Plin. Ep. 1, 20, 21.— Comp. , Ambros. Ep. 82, 27.