reformo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rĕ-formo, āvi, ātum, 1, v. a., to shape again, remould, transform, metamorphose, change (not ante-Aug.).

I Lit.: sed preme, quicquid erit, dum, quod fuit ante, reformet, i.e. until she resumes her first shape , Ov. M. 11, 254; cf. id. ib. 9, 399: rursus in facies hominum tales figuras, Ap. Met. 3, 23, 20; aliquem in alienam personam, id. ib. 11, 30, 15; hunc (asinum) ad homines, id. ib. 11, 16, 7; corpus humilitatis nostrae, Vulg. Phil. 3, 21: claudorum pedes ad officium gradiendi, Lact. 4, 26, 1.—

II Trop.

1 To change , alter : divinae providentiae fatalis dispositio subverti vel reformari non potest, Ap. Met. 9, 1, 22; sententias in pejus, Dig. 49, 1, 1: cum Themistocles ruinas patriae in pristinum habitum reformaret, Val. Max. 6, 5, 2 ext.

2 Pregn., to amend , reform; of persons: (quadragenarius pupillus) non potest reformari, Sen. Ep. 25, 1: sed reformamini in novitate sensūs vestri, Vulg. Rom. 12, 2.— Of things: imitari proposita et ad illa reformare chirographum, Sen. Ep. 94, 51: mores depravatos, Plin. Pan. 53, 1; so, solutam et perditam disciplinam, Eum. Pan. Const. 2. —

3 To restore , re-establish : pacem, Eutr. 9, 20.

Related Words