rĕ-mī̆gro, āre, v. n., to remove or journey back; to go back, return (class.).
I Lit.: facere ut remigret domum, Plaut. Pers. 4, 6, 3; cf.: in domum suam, Cic. Tusc. 1, 49, 118: in domum veterem e novā, id. Ac. 1, 4, 13: in locum, Lucr. 2, 966. trans Rhenum in suos vicos, Caes. B. G. 4, 4: in agros, id. ib. 4, 27 fin. : Romam, Cic. Fam. 9, 18, 4.— Absol. : subitum est ei remigrare Kalendis Quintilibus, Cic. Fam. 9, 13, 2.—
II Trop.: ad argumentum, Plaut. Poen. prol. 47: ad justitiam, Cic. Tusc. 5, 21, 62: ad deos (anima sapientis), Ap. Dogm. Plat. 2, p. 23, 19. remigrat animus nunc demum mihi, Plaut. Ep. 4, 1, 42.