repeto

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rĕ-pĕto, īvi or ĭi, ītum, 3, v. a., to fall upon or attack again or anew, to strike again (syn. repercutio).

I Lit. (in gen. not till after the Aug. per.): regem repetitum saepius cuspide ad terram affixit, after he had repeatedly attacked him , Liv. 4, 19; cf.: mulam calcibus et canem morsu, Sen. Ira, 3, 27, 1: repetita per ilia ferrum, Ov. M. 4, 733; 6, 562.— Absol. : bis cavere, bis repetere, to attack twice , Quint. 5, 13, 54: signum erat omnium, Repete! strike again , Suet. Calig. 58: ad Nolam armis repetendam, Liv. 9, 28: repetitus toxico, id. Claud. 44. —

B In partic.

1 To prosecute again : condicione propositā, ut, si quem quis repetere vellet, par periculum poenae subiret, Suet. Aug. 32; id. Dom. 8 and 9; Dig. 48, 2, 3; 48, 16, 10; 15.—

2 To seek again; to go back to , return to , revisit a person or thing.

α With acc.: fratresque virumque, Ov. H. 3, 143: Nearchum, Hor. C. 3, 20, 6: Penates, ab orā Hispanā, id. ib. 3, 14, 3: viam, quā venisset, to retrace , Liv. 35, 28; cf. id. 9, 2, 8: castra, id. 31, 21; Suet. Tib. 12: domum, Hor. C. 1, 15, 6; Ov. P. 4, 4, 41; id. M. 3, 204: patriam, id. H. 18, 123; Just. 32, 3, 7: Africam, Liv. 25. 27: locum, id. 3, 63: retro Apuliam, id. 22, 18; cf. id. 31, 45 fin. ; 40, 58 fin. : rursus Bithyniam, Suet. Caes. 2: urbem atque ordinem senatorium, id. Vit. 1: paludes, Hor. C. 3, 27, 9: cavum, id. Ep. 1, 7, 33: praesepia, Verg. E. 7, 39: urbem, id. A. 2, 749: Macedoniam, Nep. Eum. 6, 1: pugnam (shortly before, redire in pugnam), Liv. 37, 43: expeditionem, Suet. Claud. 1.—

β With prep.: onerarias retro in Africam repetere, Liv. 25, 25 fin. Drak.: ad vada, Verg. Cul. 104: ad prima vestigia, Grat. Cyn. 245.—

γ Absol. : quid enim repetiimus (sc. patriam)? Liv. 5, 51.—Freq. in medic. lang., to return , recur : morbi repetunt, Cels. 2, 1; 3, 22; 4, 4; 14 al. —

II Transf. (class.).

A To fetch , bring , or take back (cf. revoco).

1 Lit.: filium istinc repetere, Plaut. Truc. 4, 3, 72: repudiatus repetor, Ter. And. 249: Lysias est Atticus, quamquam Timaeus eum quasi Liciniā et Muciā lege repetit Syracusas, Cic. Brut. 16, 63: qui maxime me repetistis atque revocastis, id. Dom. 57, 144: navigo in Ephesum, ut aurum repetam ab Theotimo domum, Plaut. Bacch. 4, 6, 7: ad haec (impedimenta) repetenda, Caes. B. C. 3, 76: aliquid ab Urbe, Suet. Calig. 39; cf.: thoracem Magni Alexandri e conditorio ejus, id. ib. 52 fin. : partem reliquam copiarum continenti, id. Aug. 16: alii (elephanti) deinde repetiti ac trajecti sunt, others were then brought and passed over , Liv. 21, 28: ut alium repetat in eundem rogum, Sen. Oedip. 61. —

2 Trop., in partic.

a To take hold of or undertake again; to enter upon again; to recommence , resume , renew , repeat an action, a speech, etc. (cf.: renovo, restauro): praetermissa repetimus, incohata persequimur, Cic. Fin. 5, 19, 51: longo intervallo haec studia repetentem, id. Fat. 2, 4; id. Att. 15, 11, 1: oratio carens hac virtute (sc. ordine) necesse est multa repetat, multa transeat, Quint. 7, prooem. § 3: ad verbum repetita reddantur, id. 11, 2, 39 et saep.: eadem vetera consilia, Cic. Verr. 1, 6, 17: hoc primus repetas opus, hoc postremus omittas, Hor. Ep. 1, 6, 48: susurri Compositā repetantur horā, id. C. 1, 9, 20: relicta, id. Ep. 1, 7, 97: verba, Ov. H. 20, 9: audita, id. ib. 20, 193: repetitum Mulciber aevum Poscit, id. M. 9, 422: auspicia de integro, Liv. 5, 17: pugnam, id. 10, 36 acrius bellum, Just. 12, 2, 13: iter, Ov. A. A. 3, 747: sollemnia, Tac. A. 3, 6 fin. : spectacula ex antiquitate, to restore , Suet. Claud. 21; cf.: genera ignominiarum ex antiquitate, id. Tib. 19: legatum, Dig. 30, 1, 32: usum fructum, ib. 7, 4, 3.— With de : de mutatione litterarum nihil repetere hic necesse est, Quint. 1, 7, 13.— With object-clause : repetam necesse est, infinitas esse species, Quint. 6, 3, 101; 46: ut repetam coeptum pertexere dictis, Lucr. 1, 418; cf.: commemorare res, id. 6, 936.— Poet.: rĕpĕtītus , a, um, as an adv., repeatedly , anew , again : repetita suis percussit pectora palmis, Ov. M. 5, 473; 12, 287: robora caedit, id. ib. 8, 769: vellera mollibat longo tractu, by drawing out repeatedly , id. ib. 6, 20; cf.: haec decies repetita placebit, Hor. A. P. 365. —

b In discourse, to draw , deduce , derive from anywhere; to go back to , begin from anywhere (cf. deduco): populum a stirpe, Cic. Rep. 3, 12, 21: repetere populi originem, id. ib. 2, 1, 3: ipsius juris ortum a fonte ... stirpem juris a naturā, id. Leg. 1, 6, 20: usque a Corace nescio quo et Tisiā, id. de Or. 1, 20, 91; 2, 2, 6: ab ultimā antiquitate, id. Fin. 1, 20, 65: brevis erit narratio, si non ab ultimo repetetur, id. Inv. 1, 20, 28; Quint. 5, 10, 83: aliquid a Platonis auctoritate, Cic. Tusc. 5, 12, 34: ingressio non ex oratoriis disputationibus ducta sed e mediā philosophiā repetita, id. Or. 3, 11: res remotas ex litterarum monumentis, id. Inv. 1, 1, 1: initia amicitiae ex parentibus nostris, Bithyn. ap. Cic. Fam. 6, 16 init. : verba ex ultimis tenebris, ex vetustate, Quint. 8, 3, 25; 11, 1, 49; 1, 4, 4: alte vero et, ut oportet, a capite repetis, quod quaerimus, Cic. Leg. 1, 6, 18: tam longa et tam alte repetita oratio, id. de Or. 3, 24, 91; id. Rep. 4, 4, 4: repetam paulo altius, etc., id. Clu. 24, 66: altius omnem Expediam primā repetens ab origine famam, Verg. G. 4, 286; so, altius, Quint. 5, 7, 27; 6, 2, 2; 11, 1, 62; Suet. Ner. 2: transilire ante pedes posita et alia longe repetita sumere, Cic. de Or. 3, 40, 160; so, longe, id. Fam. 13, 29, 2; id. Div. 2, 58, 119: longius, id. Inv. 1, 49, 91; Quint. 5, 7, 17; 5, 11, 23: repetitis atque enumeratis diebus, reckoned backwards , Caes. B. C. 3, 105; so, repetitis diebus ex die vulneris, Dig. 9, 2, 51, § 2: repetitā die, ib. 10, 4, 9, § 6; 39, 2, 15, § 31; 43, 19, 1, § 10; 22, 4, 3.—

c Repetere aliquid memoriā, memoriam rei, or (rarely without memoriā) aliquid, to call up again in the mind; to call to mind , recall , recollect (cf.: revoco, recordor): cogitanti mihi saepenumero et memoriā vetera repetenti, Cic. de Or. 1, 1, 1; id. Fam. 11, 27, 2; id. Rep. 1, 8, 13; Verg. A. 1, 372: repete memoriā tecum, quando, etc., Sen. Brev. Vit. 3, 3; cf. with object-clause : memoriā repeto, diem esse hodiernum, quo, etc., Scipio Afric. ap. Gell. 4, 18, 3; Quint. 1, 6, 10: repete temporis illius memoriam, Cic. Deiot. 7, 20; id. Verr. 2, 4, 47, § 105: memoriam ex annalibus, Liv. 8, 18: veteris cujusdam memoriae recordationem, Cic. de Or. 1, 2, 4.—Without memoriā : reminisci quom ea, quae tenuit mens ac memoria, cogitando repetuntur, Varr. L. L. 6, § 44 Müll.: si omnium mearum praecepta litterarum repetes, intelleges, etc., Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7: supra repetere et paucis instituta majorum disserere, Sall. C. 5, 9: unde tuos primum repetam, mea Cynthia, fastus, Prop. 1, 18, 5: cum repeto noctem, quā, etc., Ov. Tr. 1, 3, 3: te animo repetentem exempla tuorum, Verg. A. 12, 439.— With object-clause : repeto, me correptum ab eo, cur ambularem, Plin. Ep. 3, 5, 16; 7, 6, 7; 13; Suet. Gram. 4: multum ante repetito, concordem sibi conjugem, etc., Tac. A. 3, 33.— Absol. : inde usque repetens, hoc video, Cic. Arch. 1, 1: genitor mihi talia (namque Nunc repeto) Anchises fatorum arcana reliquit, Verg. A. 7, 123; 3, 184.—

B To ask , demand , or take again or back; to demand or claim what is due (syn. reposco).

1 In gen.

a Lit.: si quis mutuom quid dederit, fit pro proprio perditum, quom repetas, Plaut. Trin. 4, 3, 45; cf. id. ib. 5, 2, 7: suom, id. Ps. 1, 3, 63: neque repeto pro illā quidquam abs te pretii, Ter. Eun. 749: bona sua, Cic. Verr. 2, 3, 13, § 32: abs te sestertium miliens ex lege, id. Div. in Caecil. 5, 19: ereptas pecunias, id. ib. 5, 18; cf.: quae erepta sunt, id. Sull. 32, 89: mea promissa, id. Planc. 42, 101: obsides, Caes. B. G. 1, 31: urbes bello superatas in antiquum jus, Liv. 35, 16, 6: Homerum Colophonii civem esse dicunt suum, Chii suum vindicant, Salaminii repetunt, Cic. Arch. 8, 19: Cicero Gallum a Verticone repetit, qui litteras ad Caesarem referat, applied again for , Caes. B. G. 5, 49: si forte suas repetitum venerit plumas, Hor. Ep. 1, 3, 18: nec repetita sequi curet Proserpina matrem, Verg. G. 1, 39: Politorium rursus bello, to retake , Liv. 1, 33, 3.—

b Trop.: qui repetit eam, quam ego patri suo quondam spoponderim, dignitatem, Cic. Fl. 42, 106; cf.: pro eo (beneficio) gratiam repetere, Liv. 1, 47: civitatem in libertatem, id. 34, 22, 11: parentum poenas a consceleratissimis filiis, Cic. Rosc. Am. 24, 67: ab isto eas poenas vi repetisse, aliquo, id. Verr. 2, 5, 63, § 163: ut ne mors quidem sit in repetendā libertate fugiendā, in the effort to recover , id. Phil. 10, 10, 20: libertatem per occasionem, Liv. 3, 49; cf.: dies ille libertatis improspere repetitae, Tac. A. 1, 8: beneficia ab aliquo, Sall. J. 96, 2: honores quasi debitos ab aliquo, id. ib. 85, 37: repete a me rempublicam, take back from me , Suet. Caes. 78: repetitumque, duobus uti mandaretur consulum nomen imperiumque, it was demanded again , that , etc., Liv. 3, 33: se repetere, to recover one’s self , Sen. Ep. 104, 6.—

2 In partic., publicists’ and jurid. t. t.

a Of the fetiales: repetere res, to demand back from the enemy things which they had taken as booty; hence, in gen., to demand satisfaction : (fetiales) mittebantur antequam conciperetur (bellum), qui res repeterent, Varr. L. L. 5, § 86 Müll.; Liv. 1, 32; 4, 30; 7, 6; 32; Cic. Off. 1, 11, 36: jure gentium res repeto, Sall. H. 3, 61, 17 Dietsch: amissa bello repetere, Just. 6, 6, 7; cf. clarigatio and clarigo. —

b In jurid. lang.: res repetere, to demand back or reclaim one’s property before a court: in iis rebus repetendis, quae mancipi sunt, Cic. Mur. 2, 3.— Hence, transf., in gen., to seek to obtain , to reclaim : non ex jure manum consertum, sed magi' ferro Rem repetunt, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 277 Vahl.).—

c Pecuniae repetundae, or simply repetundae, money or other things extorted by a provincial governor , and that are to be restored (at a later period, referring to any bribed officer): L. Piso legem de pecuniis repetundis primus tulit, Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195; 2, 4, 25, § 56; id. Brut. 27, 106; id. Off. 2, 21, 75: quorum causā judicium de pecuniis repetundis est constitutum, id. Div. in Caecil. 4, 11: clames te lege pecuniarum repetundarum non teneri, id. Clu. 53, 148: pecuniarum repetundarum reus, Sall. C. 18, 3: oppugnatus in judicio pecuniarum repetundarum, id. ib. 49, 2: quā lege a senatore ratio repeti solet de pecuniis repetundis, Cic. Clu. 37, 104: accusare de pecuniis repetundis, id. Rab. Post. 4, 9; id. Clu. 41, 114: cum de pecuniis repetundis nomen cujuspiam deferatur, id. Div. in Caecil. 3, 10: de pecuniis repetundis ad recuperatores itum est, Tac. A. 1, 74 fin. —With ellipsis of pecuniis : repetundarum causae, crimen, lex, Quint. 4, 2, 85; 5, 7, 5; 4, 2, 15; Tac. A. 4, 19; 13, 43; 12, 22; 13, 33; id. H. 1, 77; 4, 45; Plin. Ep. 2, 11, 3: repetundarum reus, Val. Max. 9, 12, 7: repetundarum argui, Tac. A. 3, 33: accusare, Suet. Dom. 8: postulari, Tac. A. 3, 66; Suet. Caes. 4: absolvi, Tac. A. 13, 30: convinci, Suet. Caes. 43: damnari, Tac. A. 3, 70; 14, 28: teneri, id. ib. 11, 7: Pilius de repetundis eum postulavit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2 (for which, § 3, de pecuniis repetundis): neque absolutus neque damnatus Servilius de repetundis, id. ib. § 3: damnatum repetundis consularem virum, Suet. Oth. 2 fin.

Related Words