reputo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rĕ-pŭto, āvi, ātum, 1, v. a., to count over, reckon, calculate, compute (syn.: numero, expendo).

I Lit. (mostly post-Aug.): solis defectiones, Cic. Rep. 1, 16, 25: tempora, Tac. H. 2, 50: annos infantiae, Plin. 7, 50, 51, § 167: alimenta, Dig. 3, 5, 34: sumptus litis et viatica, ib. 27, 3, 1: (vir) reputaturus patri, quod eo nomine praestiterit, to charge in account , charge to , ib. 11, 7, 17.—

II Trop.

A To think over , ponder , meditate , reflect upon (freq. and class.; a favorite word of Sall. and Tac.; not used by Caes.; syn.: cogito, delibero): non reputat laboris quid sit, Nec, aequom anne iniquom imperet, cogitabit, Plaut. Am. 1, 1, 18; cf.: haec ille reputans et dies noctesque cogitans, Cic. Deiot. 13, 38: magis quam id reputo, tam magis uror, Plaut. Bacch. 5, 1, 5: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115: horum nihil, id. N. D. 2, 46, 119: scelera sua, Tac. A. 2, 67: infirmitatem suam, id. H. 2, 16: adversa, id. ib. 2, 74: vim Romanam, id. ib. 4, 21 et saep.: ipsus secum eam rem reputavit viā, Ter. And. 442: dum haec mecum reputo, id. Eun. 592; Sall. C. 52, 2; Tac. A. 15, 54; cf.: facinus suum cum animo, Sall. J. 13, 5; 70, 5; 85, 10; Lact. 4, 1, 1: sed hoc animo reputet, nostras nunc manus intueri senatum, Liv. 21, 41, 16: in animo reputare, Sulp. Sev. Chron. 1, 24, 7; v. also in the foll.—With obj.-clause : cum tibi nihil merito accidisse reputabis, Cic. Fam. 5, 17, 5; Tac. A. 6, 30 fin. ; 11, 28; 12, 51 fin. ; id. H. 1, 70; 3, 8; Suet. Aug. 28.— With rel.clause : te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes, quid facere expetas, Plaut. Trin. 3, 2, 48: quid ille vellet, Cic. Fam. 1, 9, 6: cum secum ipse reputaret, quam gravis casus in servitium ex regno foret, Sall. J. 62, 9: proinde reputaret cum animo suo, praemia an cruciatum mallet, id. ib. 70, 5; cf. id. ib. 85, 10.— Absol. : vere reputantibus Galliam suismet viribus concidisse, if we consider it rightly , Tac. H. 4, 17.—

B (Late Lat.) To impute , ascribe : alicui nec bona opera nec mala, Tert. Res. Carn. 16: reputaturus patri, quod eo nomine praestiterit, Dig. 11, 7, 17: et reputatum est ei ad justitiam, Vulg. 1 Macc. 2, 52; id. Rom. 4, 3.

Related Words