residuus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rĕsĭdŭus, a, um, adj. [resideo],

I that is left behind , that remains over and above , remaining , residuary; subst. , the remainder , residue , rest (class.; cf.: reliquus, superstes): odium, Cic. Fam. 1, 9, 20: sollicitudo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3: ex residuā vetere simultate, Liv. 29, 37; cf. Suet. Calig. 15: irae bellorum, Liv. 1, 30; cf. bellum, Suet. Ner. 13: nomen libertatis (with reliqua umbra), Plin. Ep. 8, 24, 4: residuae integraeque etiam nunc (copiae), Suet. Oth. 9; cf.: manus Spartaci et Catilinae, id. Aug. 3; and: stirps horum, id. Vit. 1: quid potest esse in calamitate residui, quod, etc., Cic. Verr. 2, 3, 97, § 226; cf.: ne cui residui spiritus quicquam inesset, Suet. Tib. 62: residui nobilium, Tac. A. 11, 23: paucos comites residuos fortuna fecit, Just. 27, 2, 2; 7, 6, 2: residuum cibariorum, Suet. Galb. 7; cf.: nihil residuum crudelitatis, Flor. 3, 4, 2: residua diurni actūs conficere, Suet. Aug. 78.—

b In business lang., of a payment, outstanding , due : pecuniae, Cic. Clu. 34, 94; Liv. 33, 47; so, summae, Dig. 26, 7, 7, § 9: quid relatum, quid residuum sit, Cic. Agr. 2, 22, 59.— Plur. subst. : rĕsĭdŭae , ārum, f. (sc. pecuniae), arrears , dues : vectigalium, Suet. Aug. 101: lege Juliā de residuis tenetur, qui publicam pecuniam delegatam in usum aliquem retinuit neque in eum consumpsit, Dig. 48, 13, 2; cf. ib. 48, 13, 5 and 16.☞ In the fragment of Attius ap. Fest. p. 280 Müll. (Trag. Rel. p. 192 Rib.), perh. = reses, slothfui , inactive; cf.: residuus quasi tardus, Placid. Gloss.

Related Words