rē-spŭo, ŭi, 3, v. a., to spit back or out; to discharge by spitting; to cast out, cast off, eject, expel, etc. (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
I Lit.: quin etiam gustatus, quam cito id, quod valde dulce est, aspernatur ac respuit, Cic. de Or. 3, 25, 99: quas natura respuerit, id. N. D. 2, 9, 24: lumen per cornum transit, at imber respuitur, Lucr. 2, 389; cf. Quint. 1, 2, 28: liquorem ab se, Vitr. 7, 4; cf.: ferrum ab se (opp. resorbere), Lucr. 6, 1054; 2, 197; cf. Plin. 2, 103, 106, § 231; Pall. 1, 33, 2: frenos cum sanguine (equus), Stat. Th. 8, 544: invisum cadaver (humus), Ov. Ib. 170: oleas albas propter amaritudinem respuit palatum, Varr. R. R. 1, 66: respuit aqua limum, Pall. 1, 33, 2: tantum interest repercussum illum (aëra) respuat an excipiat, Plin. 33, 9, 45, § 128: respuens securis materia, id. 17, 10, 14, § 72; cf.: tela omnia, Luc. 3, 484.—
II Trop., to reject , repel , refuse; to dislike , disapprove , not accept (syn.: reprobo, reicio, repudio): quae nisi respuis ex animo longeque remittis, Lucr. 6, 68: cum id dicat, quod omnium mentes aspernentur ac respuant, Cic. Fat. 20, 47; cf. id. Att. 13, 38 fin. : ratio juris respuat hanc defensionem et pro nihilo putet, id. Caecin. 19, 56; Liv. 42, 14: haec aetas omne quod fieri non potest respuit, Cic. Rep. 2, 10, 19: quos et praesens et postera respuit aetas, Hor. Ep. 2, 1, 42: orationem, Cic. Mur. 35, 74 fin. : quo judex dicto moveatur quid respuat, Quint. 6, 4, 19: non respuit Caesar condicionem, Caes. B. G. 1, 42: Caesaris interdicta respuuntur, are spurned , Cic. Att. 7, 26, 1; cf. Liv. 2, 41 fin. : quod respuunt (aures) immutandum est, Cic. Part. Or. 5, 15; Quint. 11, 1, 61; Tac. Or. 9; cf.: nemo civis est, qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur, Cic. Pis. 20, 45: sunt enim qui respuant (consolationem), sed refert quo modo adhibeatur, id. Tusc. 3, 33, 79.— Absol. : quis te tum audiret illorum? respuerent aures, Cic. Planc. 18, 44; Quint. 11, 1, 61; cf.: calcitrat, respuit, Cic. Cael. 15, 36.— *
β Part. pres. with gen.: communium vocum respuens nimis ac fastidiens, Gell. 6, 15, 2.