retrudo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rē̆-trūdo, no perf., sum, 3, v. a.,

to thrust back (in the verb. finit. only anteand post-class.): quasi retruderet hominum me vis invitum, Plaut. Ep. 2, 2, 64: in metallum retrudendus, Cod. Th. 1, 5, 1: in carcerem, Vulg. Gen. 41, 10. — Hence, rē̆-trūsus , a, um, P. a., removed , concealed; several times in Cic. with abditus: simulacra deorum, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7.—Trop.: voluntas, Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44: haec in philosophiā, Cic. de Or. 1, 19, 87.