revoco

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rĕ-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a.

I To call back , recall (class. and freq., esp. in the trop. sense).

A Lit.

1 In gen.: quotiens foras ire volo, me retines, revocas, Plaut. Men. 1, 2, 5; cf. Suet. Claud. 15 fin. : de meo cursu rei publicae sum voce revocatus, Cic. Fam. 10, 1, 1: aliquem ex itinere, id. Div. 2, 8, 20; Suet. Aug. 98; id. Tib. 21: revocatus de exsilio Camillus, Liv. 5, 46: revocatum ex provinciā, Suet. Claud. 1: Caesar in Italiam revocabatur, Caes. B. C. 2, 18 fin. : spes Campanae defectionis Samnites rursus ad Caudium revocavit, Liv. 9, 27: quid me intro revocas? Plaut. Rud. 5, 2, 12.— Absol. : heus abiit: quin revocas? Plaut. Ps. 1, 3, 12; id. Ep. 2, 2, 17; id. Truc. 1, 2, 19: exclusit; revocat; redeam? Ter. Eun. 49; Hor. S. 2, 3, 264; Ter. Ad. 320; Liv. 30, 20: abeo; et revocas nono post mense, Hor. S. 1, 6, 61; Ov. M. 1, 503.—

b Transf., of things, to draw or fetch back , to withdraw , turn back , etc.: lumina revocata, Ov. M. 7, 789: oculos meos, id. H. 16, 232: cupidas manus, id. A. A. 1, 452: pedem ab alto, Verg. A. 9, 125; cf. gradum, id. ib. 6, 128: deficientem capillum a vertice, to stroke back , Suet. Caes. 45: habenas, Sil. 16, 344: manus post terga, to bind , Sen. Thyest. 685: proscissam terram in liram, to bring back , restore , Col. 2, 10, 5; cf.: in vitibus revocantur ea, quae, etc., are pruned , Cic. de Or. 2, 21, 88; v. infra, B. 1. — Poet.: gelidos artus in vivum calorem, Ov. M. 4, 248.—

2 In partic.

a Milit. t. t.

α To call back , recall; to call off , withdraw soldiers from a march or from any enterprise: his rebus cognitis Caesar legiones equitatumque revocari atque itinere desistere jubet, Caes. B. G. 5, 11: insequentes nostros, ne longius prosequerentur, Sulla revocavit, id. B. C. 3, 51; Liv. 25, 14: quae receptui canunt, ut eos etiam revocent, Cic. Rep. 1, 2, 3: tardius revocati proelio excesserant, Sall. C. 9, 4; cf. Verg. A. 5, 167: equites, Caes. B. C. 1, 80: reliquas copias, id. B. G. 7, 35: naves omnes, id. B. C. 3, 14: hos certo signo, id. ib. 1, 27 fin. ; 1, 28: milites ab opere, id. B. G. 2, 20: legiones ab opere, id. B. C. 1, 82: aestus crescens revocaverat fatigatos, Amm. 24, 4, 17.—

β To recall to duty soldiers from a furlough: milites, Cic. Verr. 2, 5, 31, § 89: veteranos, Tac. H. 2, 82: inter ceteros conveteranos suos revocatus, Inscr. Orell. 3580.—

γ In gen., to call back , recall : (Neptunus Tritona) jubet fluctus et flumina signo Jam revocare dato, Ov. M. 1, 335.—

b A theatrical t. t., to call for the repetition of a speech, a vocal performance, etc., to call back a player; to encore : Livius (Andronicus), cum saepius revocatus vocem obtudisset, etc., Liv. 7, 2: Diphilus tragoedus revocatus aliquoties a populo, Val. Max. 6, 2, 9: quoties ego hunc (sc. Archiam) vidi magnum numerum versuum dicere ex tempore! quoties revocatum eandem rem dicere commutatis verbis atque sententiis, Cic. Arch. 8, 18: revocatus praeco, iterum pronunciavit eadem, Liv. 33, 32.—Also with an inanim. object: cum Orestem fabulam doceret Euripides, primos tres versus revocasse dicitur Socrates, to have encored , Cic. Tusc. 4, 29, 63. — Absol. : revocasse et repeti coëgisse, Plin. Ep. 3, 5, 12.— Impers. pass. : nominatim sum appellatus in Bruto Tullius qui libertatem civibus stabiliverat. Milies revocatum est, Cic. Sest. 58, 123.—

c To recall from death, bring back to life : quā servetis revocatum a morte Dareta, Verg. A. 5, 476; cf.: Paeoniis revocatum herbis et amore Dianae, id. ib. 7, 769: dysentericos a morte revocari, Plin. 23, 6, 60, § 113.—

B Trop.

1 In gen., to call back , recall , resume; to withdraw , retire; to regain , recover; to draw back , draw off or away; to withhold , restrain , etc.: facilius sicut in vitibus revocantur ea, quae sese nimium profuderunt, are checked , pruned , Cic. de Or. 2, 21, 88: et vires et corpus amisi: sed si morbum depulero, facile illa revocabo, will regain , recover , id. Fam. 7, 26, 2: quae (studia) remissa temporibus, longo intervallo intermissa revocavi, id. Tusc. 1, 1, 1; cf.: quod, utcunque praetermissum, revocari non posset, Liv. 44, 40: praetermissa, Plin. 18, 6, 8, § 44: quae (philosophia) nunc prope dimissa revocatur, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 4, 11: veteres artes, Hor. C. 4, 15, 12: priscos mores, Liv. 39, 41: antiquam duramque militiam, Tac. A. 1, 20 fin. : quaedam exoleta, Suet. Claud. 22: omissa, id. Vesp. 16; id. Dom. 4 et saep.: nonnumquam animum incitatum revoco ipse et reflecto, Cic. Sull. 16, 46; cf. id. Att. 13, 1: vinolenti dubitant, haesitant, revocant se interdum, recover themselves , bethink themselves , id. Ac. 2 ( Luc. ), 17, 52: ut quaedam contra naturam depravata restituerentur et corrigerentur ab naturā, cum se ipsa revocasset aut arte atque medicinā, had recovered herself , id. Div. 2, 46, 96: revocare se non poterat familiaritate implicatus, could not withdraw , id. Pis. 29, 70: primae revocabo exordia pugnae, Verg. A. 7, 40; cf. Sen. Ben. 7, 25, 2 al.: revocari in memoriam somnii, Just. 1, 5, 3; 7, 1, 8.— Poet., with inf.: nec tamen illa suae revocatur parcere famae, nor can she be induced , persuaded , etc., Prop. 1, 16, 11: memoriam ad referendam gratiam admonitione revocare, to bring , induce , Sen. Ben. 5, 25, 6: scalam nobis in memoriam revocare, Aug. Civ. Dei, 16, 38, 2; id. Serm. 280, 1: in memoriam rursus revocatus, Petr. 10: revocat tua forma parentem (with recordor), Sil. 16, 193: magni est ingenii revocare mentem a sensibus, Cic. Tusc. 1, 16, 38; cf.: eos ab illā consuetudine, id. Rep. 2, 13, 25: quos (homines) spes praedandi studiumque bellandi ab agriculturā et cottidiano labore revocabat, Caes. B. G. 3, 17: aliquam a cupiditate, Cic. Clu. 5, 12: aliquem a turpissimo consilio, id. Att. 3, 15, 4: aliquem a tanto scelere, id. Cat. 3, 5, 10; cf. id. ib. 1, 9, 22: animum ab irā, Ov. Tr. 2, 557: jam lapsos ab errore, Quint. 2, 6, 2: perterritos animos a metu, id. 2, 16, 8 et saep.: ab errore ad rectiorem viam, Lact. 1, 1, 21: cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur, Cic. ap. Amm. 15, 5, 23: disceptationem ab rege ad Romanos revocabant, Liv. 41, 20: rebus institutis ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros, Cic. Rep. 2, 14, 27: ad quam eos quasi formulam dicendi revocent, id. Opt. Gen. 5, 15: ad quae me exempla revocas, id. Verr. 2, 3, 90, § 210; Quint. 10, 7, 32: rem paene ad manus, Cic. Clu. 49, 136: me ad pristina studia revocavi, id. Brut. 3, 11: me ad meum munus pensumque revocabo, id. de Or. 3, 30, 119: se ad industriam, id. Brut. 94, 323: se rursus ad moestitiam, id. Tusc. 3, 27, 64: se ad se, id. Ac. 2 ( Luc. ), 16, 51: vilicum ad rationem, compel to an account , Cato R. R. 2, 2: libertinos ingratos revocavit in servitutem, Suet. Claud. 25: fortunae possessionesque omnium in dubium incertumque revocabuntur, Cic. Caecin. 27, 76: ad spem consulatūs in partem revocandam aspirare non auderet, to bring over to his side , Liv. 4, 35: quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo, will transfer to my mind , Tac. A. 14, 54: abi, Quo blandae juvenum te revocant preces (= a me ad se vocant, Orell.), Hor. C. 4, 1, 7.—

2 In partic.

a Pregn.: ad aliquid, to apply , reduce , refer a thing to something as a standard (syn. referre) (Ciceron.): impuri cujusdam et ambitiosi et omnia ad suam potentiam revocantis esse sententiam, Cic. Lael. 16, 59: misericordiā movetur, si is, qui audit, adduci potest, ut illa, quae de altero deplorentur, ad suas res revocet, id. de Or. 2, 52, 211: omnia ad artem et ad praecepta, id. ib. 2, 11, 44: omnia ad scientiam, id. Fin. 2, 13, 43: illa de urbis situ ad rationem, id. Rep. 2, 11, 22: rationem ad veritatem, id. Off. 3, 21, 84: rem ad illam rationem conjecturamque, id. Dom. 6, 15.—

b To recall , revoke , retract , cancel (not so till after the Aug. per.): si facta mihi revocare liceret. Ov. M. 9, 617: promissum suum, Sen. Ben. 4, 39, 2: sententiam suam, Dig. 48, 18, 1 fin. : libertatem (shortly after: in servitutem retrahi), Tac. A. 13, 26: litteras, Suet. Vesp. 8: legatum ad quingenta, id. Galb. 5.—

c As law t. t.: domum, domum suam revocare, to appeal to a judge of one’s own country or city : (legatis) revocandi domum suam jus datur, Dig. 5, 1, 2, §§ 3, 4, and 5.—

II To ask back again , to invite in return : mutuo vocare, Non. (rare): domum suam istum non fere quisquam vocabat. Nec mirum; qui neque in urbe viveret neque revocaturus esset, Cic. Rosc. Am. 18, 52; Varr. ap. Non. 167, 14: cum vulpem revocasset, Phaedr. 1, 25, 7; Lact. 6, 12, 3.—Hence, transf.: tribuni plebis quoniam adhuc praesens certamen contentionemque fugerunt: nunc in meam contionem prodeant, et, quo provocati ad me venire noluerunt, revocati saltem revertantur, i. e. now that they are invited to come back , Cic. Agr. 3, 1, 1.—

III To call again , summon anew (rare): itaque hominem populus revocat, et retrahatur necesse est, i. e. to answer a renewed accusation , Cic. Q. Fr. 2, 4 (6), 6: tribuni de integro agere coeperunt revocaturosque se easdem tribus renuntiarunt, Liv. 45, 36 fin. ; cf. id. 40, 46: refectum est convivium et rursus Quartilla ad bibendum revocavit, challenged us again , Petr. 23: convivam in diem posterum, Suet. Claud. 32.

Related Words